พระสูตรที่เกี่ยวข้อง
อนุสติภาวนา เป็นสิ่งที่เจริญได้ในทุกอิริยาบถ
มหานาม ! เธอ พึงตามระลึกถึงตถาคต ว่า
“แม้เพราะเหตุอย่างนี้ ๆ พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น เป็นผู้ไกลจากกิเลส เป็นผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง
เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เป็นผู้ไปแล้วด้วยดี เป็นผู้รู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง เป็นผู้สามารถฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้อย่างไม่มีใครยิ่งกว่า เป็นครูผู้สอนของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานด้วยธรรม เป็นผู้มีความจำเริญ จำแนกธรรมสั่งสอนสัตว์” ดังนี้.
มหานาม ! สมัยใด อริยสาวกตามระลึกถึงตถาคตอยู่; สมัยนั้นจิตของอริยสาวกนั้น ไม่มีราคะกลุ้มรุม ไม่มีโทสะกลุ้มรุม ไม่มีโมหะกลุ้มรุม, สมัยนั้นจิตของเธอนั้น เป็นจิตดำเนินไปตรงทีเดียว.
มหานาม ! อริยสาวกผู้มีจิตดำเนินไปตรงเพราะปรารภตถาคต
ย่อมได้ความรู้สึกต่ออรรถ (อตฺถเวท)
ย่อมได้ความรู้สึกต่อธรรม (ธมฺมเวท)
ย่อมได้ปราโมทย์อันประกอบด้วยธรรม.
เมื่อปราโมทย์แล้ว ปีติย่อมเกิด; เมื่อใจมีปีติ กายย่อมรำงับ; ผู้มีกายรำงับ ย่อมเสวยสุข; เมื่อมีสุข จิตย่อมเป็นสมาธิ.
มหานาม ! เธอ พึงเจริญพุทธานุสสตินี้
แม้เมื่อเดินอยู่
พึงเจริญ แม้เมื่อยืนอยู่
พึงเจริญ แม้เมื่อนั่งอยู่
พึงเจริญ แม้ เมื่อนอนอยู่
พึงเจริญแม้ เมื่อกำลังทำงานอยู่
พึงเจริญ แม้เมื่อนอนเบียดบุตรอยู่บนที่นอน.
(ไทย) เอกาทสก. อํ. ๒๔/๓๐๘/๒๑๙.คลิกดูพระสูตร
(บาลี) เอกาทสก. อํ. ๒๔/๓๖๐/๒๑๙.คลิกดูพระสูตร