คำว่า "ดำรงสติเฉพาะหน้า" และ "รู้ตัวทั่วพร้อม" ในบทอานาปานสติ คืออะไร

 

 

พระสูตรที่เกี่ยวข้อง

(ภาษาไทย) มหาวาร. สํ.  ๑๙/๓๒๐/๑๓๑๑

 

ภิกษุทั้งหลาย ในกรณีนี้ ภิกษุไปแล้วสู่ป่า หรือ โคนไม้ หรือเรือนว่างก็ตาม นั่งคู้ขาเข้ามาโดยรอบ ตั้งกายตรง ดำรงสติเฉพาะหน้า เธอนั้น มีสติหายใจเข้า มีสติหายใจออก

 เมื่อหายใจเข้ายาว ก็รู้ชัดว่าเราหายใจเข้ายาว, เมื่อหายใจออกยาว ก็รู้ชัดว่าเราหายใจออกยาว

 เมื่อหายใจเข้าสั้น ก็รู้ชัดว่าเราหายใจเข้าสั้น, เมื่อหายใจออกสั้น ก็รู้ชัดว่าเราหายใจออกสั้น

 เธอย่อมทำการฝึกหัดศึกษาว่า “เราเป็นผู้รู้พร้อมเฉพาะซึ่งกายทั้งปวง (สพฺพกายปฏิสํเวที) หายใจเข้า”, ว่า “เราเป็นผู้รู้พร้อมเฉพาะซึ่งกายทั้งปวง หายใจออก”

อานาปานสติ หน้า ๑

(ภาษาไทย) มหาวาร. สํ.  ๑๙/๓๒๐/๑๓๑๑ : คลิกดูพระสูตร