ภิกษุทั้งหลาย ! อุปาทานขันธ์ทั้งหลายเหล่านี้มีอยู่ห้าอย่าง. ห้าอย่างอย่างไรเล่า?

ห้าอย่าง คือ 

รูปูปาทานขันธ์

เวทนูปาทานขันธ์

สัญญูปาทานขันธ์

สังขารูปาทานขันธ์

วิญญาณูปาทานขันธ์.

           ภิกษุท.! เมื่อใดอริยสาวกรู้ชัดแจ้งตามเป็นจริงซึ่ง

ความเกิดขึ้น (สมุทัย)

ซึ่งความตั้งอยู่ไม่ได้ (อัตถังคมะ)

ซึ่งรสอร่อย (อัสสาทะ) 

ซึ่งโทษอันต่ำทราม (อาทีนวะ) และ

ซึ่งอุบายเครื่องออก (นิสสรณะ) แห่งอุปาทานขันธ์ทั้งห้าเหล่านี้ ;   

          ภิกษุท.! อริยสาวกนี้เราเรียกว่าเป็นโสดาบัน  มีอันไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา  เป็นผู้เที่ยงแท้ต่อพระนิพพาน

มีการตรัสรู้พร้อมในเบื้องหน้า.

          ภิกษุท.! เมื่อใดภิกษุรู้ชัดแจ้งตามเป็นจริงซึ่งความเกิดขึ้น ซึ่งความตั้งอยู่ไม่ได้ซึ่งรสอร่อยซึ่งโทษอันต่ำทราม และซึ่งอุบายเครื่องออกแห่งอุปาทานขันธ์ทั้งห้าเหล่านี้ดังนี้แล้ว  เป็นผู้หลุดพ้นแล้วเพราะไม่มีความยึดมั่น.   ภิกษุท.! ภิกษุนี้เราเรียกว่าเป็นพระอรหันต์ผู้มีอาสวะสิ้นแล้ว   อยู่จบพรหมจรรย์แล้วทำกิจที่ควรทำสำเร็จแล้วมีภาระอันปลงลงแล้วมีประโยชน์ตนอันตามถึงแล้วมีสังโยชน์ในภพสิ้นไปหมดแล้วเป็นผู้หลุดพ้น

แล้วเพราะรู้โดยชอบดังนี้แล.

(ไทย)ขนฺธ. สํ. ๑๗/๑๕๓/๒๙๖:คลิกดูพระสูตร

(บาลี)ขนฺธ. สํ. ๑๗/๑๙๕/๒๙๖:คลิกดูพระสูตร