ภิกษุทั้งหลาย ! เราย่อมไม่กล่าวการประสบความพอใจในอรหัตตผล

ด้วยการกระทำอันดับแรกเพียงอันดับเดียว.

ภิกษุทั้งหลาย ! ก็แต่ว่าการประสบความพอใจในอรหัตตผลย่อมมีได้

เพราะการศึกษาโดยลำดับ

เพราะการกระทำโดยลำดับ

เพราะการปฏิบัติโดยลำดับ.

ภิกษุทั้งหลาย ! ก็การประสบความพอใจในอรหัตตผล  ย่อมมีได้เพราะการศึกษาโดยลำดับเพราะการกระทำโดยลำดับเพราะการปฏิบัติโดยลำดับนั้น  เป็นอย่างไรเล่า ?

ภิกษุทั้งหลาย !  บุรุษบุคคลในกรณีนี้ :

เป็นผู้มีศรัทธาเกิดขึ้นแล้วย่อมเข้าไปหา(สัปบุรุษ);

เมื่อเข้าไปหาย่อมเข้าไปนั่งใกล้;

เมื่อเข้าไปนั่งใกล้ย่อมเงี่ยโสตลงสดับ;

ผู้เงี่ยโสตลงสดับย่อมได้ฟังธรรม;

ครั้นฟังแล้วย่อมทรงจำธรรมไว้,

ย่อมใคร่ครวญพิจารณาซึ่งเนื้อความแห่งธรรมทั้งหลายที่ตนทรงจำไว้;

เมื่อเขาใคร่ครวญพิจารณาซึ่งเนื้อความแห่งธรรมนั้นอยู่,

ธรรมทั้งหลายย่อมทนต่อการเพ่งพิสูจน์;

เมื่อธรรมทนต่อการเพ่งพิสูจน์มีอยู่

ฉันทะ (ความพอใจ) ย่อมเกิด;

ผู้เกิดฉันทะแล้วย่อมมีอุตสาหะ;

ครั้นมีอุตสาหะแล้วย่อมใช้ดุลยพินิจ (เพื่อหาความจริง);

ครั้นใช้ดุลยพินิจ (พบ) แล้วย่อมตั้งตนไว้ในธรรมนั้น;

ผู้มีตนส่งไปแล้วในธรรมนั้นอยู่

ย่อมกระทำให้แจ้งซึ่งบรมสัจจ์ด้วยนามกายด้วย,

ย่อมเห็นแจ้งแทงตลอดซึ่งบรมสัจจ์นั้นด้วยปัญญาด้วย.

พุทธวจนปฐมธรรม  หน้า๒๙๓.

(ไทย) ม. ม. ๑๓/๑๘๑/๒๓๘. : คลิกดูพระสูตร

(บาลี) ม. ม. ๑๓/๒๓๒/๒๓๘. : คลิกดูพระสูตร