ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุไม่ละธรรม ๖ อย่างแล้ว  

 เป็นผู้ไม่ควรเพื่อกระทำให้แจ้งซึ่งทิฏฐิสัมปทา

(ความเป็นโสดาบัน).

ไม่ละธรรม ๖ อย่าง เหล่าไหนเล่า ?

ไม่ละธรรม ๖ อย่าง เหล่านี้ คือ :-

ไม่ละ สักกายทิฏฐิ (ความเห็นผิดว่าขันธ์ ๕ เป็นตัวตน);

ไม่ละ วิจิกิจฉา (ความลังเลในปฏิปทาทางดับทุกข์);

ไม่ละ สีลัพพตปรามาส (การถือเอาศีลและพรตผิดความมุ่งหมายที่แท้จริง);

ไม่ละ อปายคมนิยราคะ (ราคะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย);

ไม่ละ อปายคมนิยโทสะ (โทสะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย);

ไม่ละ อปายคมนิยโมหะ (โมหะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย).

ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุไม่ละธรรม ๖ อย่าง เหล่านี้แล

เป็นผู้ไม่ควรกระทำให้แจ้งซึ่งทิฏฐิสัมปทา.

...................................................

ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุละธรรม ๖ อย่างแล้ว

เป็นผู้ควรกระทำให้แจ้ง ซึ่งทิฏฐิสัมปทา.

ละธรรม ๖ อย่าง เหล่าไหนเล่า ?

ละธรรม ๖ อย่าง เหล่านี้ คือ :-

ละ สักกายทิฏฐิ (ความเห็นผิดว่าขันธ์ ๕ เป็นตัวตน);

ละ วิจิกิจฉา (ความลังเลในปฏิปทาทางดับทุกข์);

ละ สีลัพพตปรามาส (การถือเอาศีลและพรต ผิดความมุ่งหมายที่แท้จริง);

ละ อปายคมนิยราคะ (ราคะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย);

ละ อปายคมนิยโทสะ (โทสะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย);

ละ อปายคมนิยโมหะ (โมหะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย).

ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุละธรรม ๖ อย่างเหล่านี้แล้ว

เป็นผู้ควรกระทำให้แจ้งซึ่งทิฏฐิสัมปทา ดังนี้แล.

พุทธวจน คู่มือโสดาบัน หน้า ๓๑

(บาลี) ฉกฺก. อํ. ๒๒/๓๙๐/๓๖๐ : คลิกดูพระสูตร