เพราะนามรูป         เป็นปัจจัย จึงมี   วิญญาณ; เพราะมีวิญญาณ      เป็นปัจจัย จึงมี   นามรูป; เพราะมีนามรูป        เป็นปัจจัย จึงมี   สฬายตนะ; เพราะมีสฬายตนะ    เป็นปัจจัย จึงมี   ผัสสะ; เพราะมีผัสสะ         เป็นปัจจัย จึงมี   เวทนา; เพราะมีเวทนา        เป็นปัจจัย จึงมี   ตัณหา; เพราะมีตัณหา        เป็นปัจจัย จึงมี   อุปาทาน; เพราะมีอุปาทาน      เป็นปัจจัย จึงมี   ภพ; เพราะมีภพ            เป็นปัจจัย จึงมี   ชาติ; เพราะมีชาติ           เป็นปัจจัย ชรามรณะ โสกะปริเทวะทุกขุโทมนัสอุปายาสทั้งหลาย จึงเกิดขึ้นครบถ้วน : ความเกิดขึ้นพร้อมแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วยอาการอย่างนี้

ปฏิจจสมุปบาทจากพระโอษฐ์ หน้า ๕๖๑

(ภาษาไทย) มหา.ที. ๑๐/๒๕-๒๙/๓๙-๔๑ : คลิกดูพระสูตร

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย! อะไรเล่า ที่เรียกว่า ปฏิจจสมุปบาท? ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย! :

เพราะมีอวิชชา          เป็นปัจจัย   จึงมี    สังขารทั้งหลาย. เพราะมีสังขาร          เป็นปัจจัย   จึงมี    วิญญาณ; เพราะมีวิญญาณ       เป็นปัจจัย   จึงมี    นามรูป; เพราะมีนามรูป         เป็นปัจจัย   จึงมี    สฬายตนะ; เพราะมีสฬายตนะ      เป็นปัจจัย   จึงมี    ผัสสะ; เพราะมีผัสสะ           เป็นปัจจัย   จึงมี    เวทนา; เพราะมีเวทนา          เป็นปัจจัย   จึงมี    ตัณหา; เพราะมีตัณหา          เป็นปัจจัย   จึงมี    อุปาทาน; เพราะมีอุปาทาน        เป็นปัจจัย   จึงมี    ภพ; เพราะมีภพ              เป็นปัจจัย   จึงมี    ชาติ; เพราะมีชาติ เป็นปัจจัย, ชรามรณะ โสกะปริเวทะทุกขะโทมนัส อุปายาสทั้งหลาย จึงเกิดขึ้นครบถ้วน : ความเกิดขึ้นพร้อมแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วยอาการอย่างนี้.

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย! นี้เรียกว่า ปฏิจจสมุปบาท.

เพราะความจางคลายดับไปโดยไม่เหลือ แห่งอวิชชานั้นนั่นเทียว, จึงมีความดับแห่งสังขาร; เพราะมีความดับ แห่งสังขาร จึงมีความดับ แห่งวิญญาณ; เพราะมีความดับ แห่งวิญญาณ จึงมีความดับ แห่งนามรูป; เพราะมีความดับ แห่งนามรูป จึงมีความดับ แห่งสฬายตนะ; เพราะมีความดับ แห่งสฬายตนะ จึงมีความดับ แห่งผัสสะ; เพราะมีความดับ แห่งผัสสะ จึงมีความดับ แห่งเวทนา; เพราะมีความดับ แห่งเวทนา จึงมีความดับ แห่งตัณหา; เพราะมีความดับ แห่งตัณหา จึงมีความดับ แห่งอุปาทาน; เพราะมีความดับ แห่งอุปาทาน จึงมีความดับ แห่งภพ; เพราะมีความดับ แห่งภพ จึงมีความดับ แห่งชาติ; เพราะมีความดับ แห่งชาตินั่นแล ชรามรณะ โสกะปริเทวะทุกขะโทมนัส อุปายาสทั้งหลาย จึงดับสิ้น : ความดับลงแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วยอาการอย่างนี้, ดังนี้.

ปฏิจจสมุปบาทจากพระโอษฐ์ หน้า ๑๑

(ภาษาไทย) นิทาน. สํ. ๑๖/๑/๑ : คลิกดูพระสูตร