ดูกรอานนท์  ในบุคคล  ๔  จำพวกนั้น 

บุคคลที่เป็นผู้มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง

มักถือเอาสิ่งของที่เจ้าของมิได้ให้ 

มักประพฤติผิดในกาม 

มักพูดเท็จ  มักพูดส่อเสียด  มักพูดคำหยาบ 

มักเจรจาเพ้อเจ้อ มากด้วยอภิชฌา  มีจิตพยาบาท 

มีความเห็นผิดในโลกนี้  ตายไปแล้ว  เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์นี้  เป็นอันว่า  เขาทำกรรมดีที่ให้ผลเป็นสุขไว้ในกาลก่อนๆ  หรือในกาลภายหลังหรือว่ามีสัมมาทิฐิพรั่งพร้อม  สมาทานแล้วในเวลาจะตาย  เพราะฉะนั้น  เขาตาย  ไปจึงเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์  ก็แหละบุคคลที่เป็นผู้มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง  ฯลฯมีความเห็นผิดในโลกนี้นั้น  เขาย่อมเสวยวิบากของกรรมนั้นในชาตินี้  หรือในชาติหน้า  หรือในชาติต่อไป  ฯ

(ไทย) อุปริ. ม. ๑๔/๓๐๐/๖๑๓.คลิกดูพระสูตร

(บาลี) อุปริ. ม. ๑๔/๓๙๗/๖๑๓.คลิกดูพระสูตร